Polewka z soczewicy

Fiodor Dostojewski odkrył pewną bardzo smutną zasadę. Nazywam ją: „Oddać skarb za śrubki”. Pisarz powiedział, że największym grzechem człowieka jest zniszczyć i zdradzić samego siebie za nic. W Biblii znajdujemy nie jeden przykład takiej postawy. Ezaw oddał pierworództwo za miskę soczewicy. Chłopak był niepohamowany w jedzeniu i piciu. Nie potrafił opanować swoich cielesnych pragnień. Biblia mówi: „Pewnego razu Jakub przyrządził posiłek. Ezaw (jego brat) akurat przyszedł z pola zmęczony. Poprosił Jakuba: Daj mi się najeść tej twojej czerwonej zupy, bo padam ze zmęczenia. Dlatego nazwano go Edom (hebr. „czerwony”). Najpierw sprzedaj mi pierworództwo – odpowiedział Jakub. Posłuchaj – wyrzucił z siebie Ezaw – ja umieram! Co mi po pierworództwie?! Jakub nie ustępował: Więc najpierw mi przysięgnij. I Ezaw przysiągł. Sprzedał swe pierworództwo Jakubowi! Wtedy Jakub podał Ezawowi chleb oraz potrawę z soczewicy – ten zaś jadł i pił, i wstał, i poszedł. I tak pogardził Ezaw pierworództwem” (1Mj.25,29-34). Ezaw zgodził się oddać swoje pierworodztwo (duchowe dziedzictwo) za nic, pokazując tym samym, że bardziej zależało mu na zaspokojeniu fizycznych pragnień niż na duchowym i rodzinnym dziedzictwie. Ciągle jest wielu ludzi, którzy są niecierpliwi i wybierają krótszą drogę do osiągnięcia sukcesu. Powinniśmy być jednak długodystansowcami. Cel nie uświęca środków. Salomon napisał, że dziedzictwo na początku szybko zdobyte, przy końcu nie spotka się z błogosławieństwem (P.Sal.20,21). Bogactwo, które łatwo przyszło, maleje (P.Sal.13,11). Nasz głodny bohater Ezaw był rozwiązły i bezbożny. Za jeden posiłek oddał najcenniejszy dar, jaki miał dla niego ojciec. A potem, gdy chciał otrzymać błogosławieństwo, został odrzucony. Nie mógł już skorzystać z możliwości opamiętania, chociaż zabiegał o to ze łzami (Hebr.12,16-17). Lepiej dwa razy się zastanowić niż podjąć złą decyzję, która może być nieodwracalna w skutkach. Ezaw był też niepohamowany w swoich seksualnych pragnieniach. Wybrał sobie 2 żony z Kanaanu – kobiety, które wierzyły w fałszywych bogów. Nie przestrzegał zasad Bożych i łatwo zrezygnował z obowiązujących, świętych reguł – pewnie dziewczyny były bardzo piękne. „Były one jednak dla Izaaka i dla Rebeki powodem wielu zmartwień” (1Mj.26,35). Trudno, żeby synowe chwalące diabła i żyjące pod jego wpływem, dobrze traktowały bogobojnych rodziców zbuntowanego syna.