Największym wrogiem każdego lidera są złe motywacje. Wielu przywódców nie zdaje sobie z tego sprawy. Nie zadają sobie pytań typu: „Dlaczego robię to, co robię?”. Król Dawid osiągnął naprawdę wiele, współpracując z Bogiem. Jego tajemnica tkwiła w pokorze, jaką miał przed Najwyższym. Zależało mu zdecydowanie nie tyle na powodzeniu finansowym, cudach czy odniesieniu zwycięstw nad wrogami (ważne rzeczy), co na tym, by mieć czyste motywacje względem Boga i ludzi. Powiedział do swojego Stwórcy słynne słowa: „Badaj mnie, Boże i poznaj me serce, doświadcz i poznaj rozterki. Zobacz, czy nie ma we mnie czegoś, co Cię rani i prowadź drogą wypróbowaną od wieków” (Ps.139,23-24). Dawid wiedział, że nie mógł polegać na sobie i swoich odczuciach. Zdawał sobie sprawę, że nie patrzył na siebie obiektywnie. Jak wiele razy słyszałem pastorów i liderów, którzy mówili: „Robimy tylko to, co mamy w sercu”. A może i wy słyszeliście takie słowa? Dawid wraz z prorokiem Jeremiaszem reprezentował trochę inne podejście. Brzmi ono następująco: „Zdradliwe jest serce, bardziej niż wszystko inne, nieuleczalnie chore, kto zdoła je poznać? Ja, Pan przenikam motywy, poddaję próbie zamiary, aby oddać każdemu według jego dzieła, stosownie do owoców jego czynów” (Jer.17,9-10). Wprawdzie wraz z nowym narodzeniem Zbawiciel dał nam serca mięsiste zamiast kamiennych, jednakże nadal powinniśmy zachować czujność. Pan Jezus z wielką powagą powiedział: „Cóż za korzyść odniósł człowiek, który pozyskał cały świat, jeśli utracił własną duszę? Bo co człowiek może dać w zamian za swoją duszę?” (Mr.8,36-37). Geniusz naukowy Johannes Kepler nie wstydził się stwierdzić: „Bardziej preferuję najostrzejszą krytykę pojedynczego inteligentnego człowieka od bezmyślnej aprobaty mas”. Proponuję pokochać karcenie ze strony Pana i mądrych ludzi. Nie bądźmy tymi, którzy są całkowicie pozbawionymi rozumu, nie szanując zdania innych (P.Sal.13,1).
Dodaj komentarz