Zasada biblijna uczy, że kto skąpo sieje, skąpo żąć (zbierać) będzie, a kto obficie (hojnie, suto, po królewsku, bogato) sieje, obficie żąć będzie (2Kor.9,6a). Wielcy przywódcy w Królestwie Bożym byli często wielkimi dawcami. Nic dziwnego, że obfitowali materialnie – zbierali bowiem (w większej mierze) to, co zasiali. Abraham, Izaak, Job, Dawid czy Pan Jezus byli hojni, mieli więc z czego udzielać potrzebującym. Każdy z nas otrzymuje od Boga ziarno, którym są środki finansowe. Powinniśmy je przeznaczać nie tylko na pokarm (nasze potrzeby), ale i na zasiew (2Kor.9,10). Wszystkich pastorów i liderów zachęcam, by rozdawali swój chleb w obfitości, a po wielu dniach odnajdą go (K.Sal.11,1). Odkrywamy, analizując życie króla Dawida, że był ekstremalnie bogaty, ale nie zauważamy przyczyny takiego stanu rzeczy. Dawid był wielkim dawcą. Na przykład na budowę świątyni dał prawie tyle samo kosztowności, co przekazali wszyscy Izraelici (1Krn.29,1-9). Pan Jezus natomiast, wędrując po żydowskiej ziemi, czynił dobro (Dz.10,38). Rozdawał różnorodną pomoc, a w Jego sakiewce nigdy nie brakowało pieniędzy. Powiem więcej, Chrystus posiadał tak dużo pieniędzy, że nikt nie spostrzegł kiedy skarbnik je podkradał. Sposobem na stanie się silnym przywódcą i dowodem bycia takowym, nie jest posiadanie bogactw, ale hojne jego rozdawanie.
Silny przywódca 13
Komentarze
2 odpowiedzi na „Silny przywódca 13”
-
Św. Tomasz z Akwinu (1225-1274) uważał, że „bieda sama w sobie nie jest niczym dobrym, a bogactwo może iść w parze z doskonałością„. Podkreślał, że „własność prywatna jest przydatna z dwóch powodów: po pierwsze, motywuje do ciężkiej pracy (co ożywia gospodarkę); po drugie, przyczynia się do większego porządku w społeczeństwie. Powinna służyć dobru ogółu. Człowiek otrzymał ją po to, by dzielić się z innymi. Są dobra materialne, które są niezbędne do życia, ale są też takie, które stanowią nadwyżkę. I tą nadwyżką należy się dzielić.”
-
Zgadzam się z powyższą opinią.
-
Dodaj komentarz