Pan Jezus powiedział bardzo dawno temu, że żaden sługa domu nie może służyć dwóm panom, gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego kochał, albo jednemu będzie oddany, a drugim pogardzi. A dalej dodał: „Nie jesteście w stanie służyć Bogu i pieniądzom” (Łk.16,13). Kiedyś bogaty, pobożny młodzieniec przyszedł do Chrystusa i zapytał, co ma czynić, aby odziedziczyć życie wieczne. Skracając historię, Jezus odpowiedział, że brakuje mu jednego, aby mieć skarb w niebie i być doskonałym. Niestety młodzieniec kochał pieniądze bardziej niż Boga (Mk.10,17-23; Mt.19,16-22; Łk.18,18-30). W tym momencie musimy się zatrzymać i przeczytać tę historię ze zrozumieniem. Nie chodzi oto, że nie możemy mieć wielu posiadłości (być bogatym jak bohater naszej opowieści), ale, że one nie mogą stać się dla nas największym skarbem. Korzeniem wszelkiego zła nie są bowiem same pieniądze, ale miłość do nich (1Tym.6,10). Pieniądze są potrzebne i każdy się z tym zgodzi, lecz muszą pozostać środkiem płatniczy i niczym więcej. Salomon stwierdził, że przyjęcia są dla zabawy, wino rozwesela życie – a pieniądz jest odpowiedzią na wszystko (Kaz.Sal.10,19). Lubię zadawać ludziom proste pytanie: Czy lepiej być zdrowym i bogatym, czy chorym i biednym? Odpowiedź wydaje się oczywista, choć nie dla wszystkich. Pieniądze w rękach mądrych ludzi (patrz słowa Salomona) będą odpowiedzią na wiele problemów. Chcę mieć więcej nie tyle, by posiadać więcej, ale by w większej mierze dać na wszelką dobrą sprawę (2Kor.9,8).
Dodaj komentarz