Słowo Boże naucza w sposób jednoznaczny, że Bóg nie jest jak człowiek (4Mj.23,19). On nie ma starej natury, by kłamać czy obiecać coś i nie spełnić. Wszystko, co mówi jest pewne, siebie samego zaprzeć się nie może. W sytuacji tak wielkiej różnicy między Nim a ludzkością Nasz Bóg pamięta i troszczy się o nas. Uczynił nas niewiele mniejszymi od Siebie samego (Ps.8,5). Niejednokrotnie ludzie i sam diabeł pomniejszali naszą wartość. Czuliśmy się przez to mali i nic nie znaczący. Z Bożej perspektywy jednak (choć wszyscy dopuszczamy się wielu uchybień) jesteśmy prawie równi samemu Stwórcy. Możemy z Nim rozmawiać, planować, mieć bliską więź. Dostaliśmy też od Niego moc panowania nad dziełami Jego rąk (Ps.8,6). Jeszcze jedna rzecz stała się w naszym życiu. Otrzymaliśmy od naszego Pana korony chwały i czci (Ps.8,5). Bóg się nami chwali w niebie przed wszystkimi aniołami. A tu na ziemi Jego celem jest byśmy byli głową a nie ogonem (5Mj.28,13). Pamiętajmy jednak, że nie tyle jesteśmy wyjątkowi dlatego Bóg nas kocha, ale że On nas kocha dlatego jesteśmy wyjątkowi.
Dodaj komentarz