Wiemy, że Pan Bóg dał każdemu człowiekowi (zrodzonemu z Ducha) łaskę zgodnie z miarą ustaloną przez Chrystusa. Dlatego powiedziano: „Wstąpił na wysokość, powiódł za sobą jeńców, rozdał ludziom dary” (Ef.4,7-8). Nasz Bóg jest niesamowity – wciąż obdarza dobrymi prezentami swoje dzieci (Jk.1,17). Co więcej, Pan dał kościołowi dary w postaci ludzi. Paweł stwierdził: „On też uczynił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, jeszcze innych duszpasterzami (pastorami) i nauczycielami. Uczynił to po to, by wyposażyć świętych do spełniania właściwych im zadań, do budowania ciała (kościoła) Chrystusa (Ef.4,11-12). Służba pięciu urzędów dotyczy osób, które są w unikalny sposób obdarowane, by być darami dla zgromadzenia świętych. Kiedy funkcjonujemy w lokalnej społeczności głównym darem dla jej członków jest pastor. Nie wiele jednak weźmiemy od niego jeśli nie rozpoznamy jego przywódczej i nauczycielskiej roli, jaką ma we wspólnocie. Kiedy Pan Jezus rozmawiał przy studni z kobietą samarytańską, powiedział: „Gdybyś znała (poznała, rozpoznała) dar Boga i wiedziała, kim jest Ten, który cię prosi: Daj mi pić, sama prosiłabyś Go, a On dałby ci wody żywe” (J.4,10). Chrystus, największy dar od Ojca odszedł, ale pozostawił Ducha Świętego, pastorów oraz inne urzędy do wyposażania kościoła. Wielu ludzi tego nie rozumie i nie traktuje swoich liderów zbyt poważnie. Pastor nie jest kumplem, ale sługą Bożym. Oczywiście pastor nie jest świętą krową, ale bez niego i innych darów (ewangeliści, nauczyciele, prorocy i apostołowie) nie będziesz wyposażony do Bożej pracy, którą masz wykonać. Na szczęście nigdy nie jest za późno, by zmienić nastawienie. Podpowiem, że każdy kto boi się Pana, słucha głosu Jego sługi i za obcymi nie pójdzie (Iz.50,10; J.10,5).
Dodaj komentarz