Mamy takie powiedzenie: „Lgnąć do kogoś/czegoś jak mucha do miodu”. Oznacza to, że ktoś czuje do kogoś sympatię i nie może się oprzeć temu, o kim mowa. Kiedy w ciemną noc zostawimy zapalone światło zlatują się różne fruwające owady. Podobne mechanizmy występują w świecie duchowym. Izajasz ujawniania je w następujących słowach: „Powstań, ZAJAŚNIEJ, gdyż NADESZŁO TWOJE ŚWIATŁO, a CHWAŁA PAŃSKA ROZBŁYSŁA NAD TOBĄ. Bo oto ciemność okrywa ziemię i gęsta chmura – narody, ale NAD TOBĄ ROZBŁYŚNIE PAN, a JAGO CHWAŁA UKAŻE SIĘ NAD TOBĄ. Ku TWEMU ŚWIATŁU wyruszą narody, a ku promieniom TWOJEGO BLASKU – królowie. Podnieś oczy! Rozejrzyj się wokół! Gromadzą się wszyscy, przychodzą do ciebie, twoi synowie nadciągają z daleka, a twoje córki niesione są na rękach. Rozpromienisz się, kiedy to zobaczysz, zadrżysz i otworzysz szeroko swoje serce, gdyż zawróci ku tobie bogactwo morza i przybędzie do ciebie mienie narodów” (Iz.60,1-5). Czy podoba się Wam powyższy scenariusz? À propos: proszę doczytać cały rozdział (daje do myślenia). W czasach kiedy spisywano Biblię, żeglarze (choć nie tylko) pływali po morzach i oceanach prowadzeni przez gwiazdy. Właśnie dlatego apostoł Paweł napisał o wierzących, że w tym zagubionym świecie (zepsutym i wynaturzonym) świecą jak gwiazdy na niebie (Filip.2,15). Mamy wędrującym po naszej planecie pokazać kierunek, dokąd mają zmierzać. Tym celem, miejscem schronienia jest Pan Jezus – droga, prawda i życie (J.14,6).
Dodaj komentarz