Apostoł Paweł (podobnie jak Pan Jezus) dostrzegał ogromną rolę kobiet w Królestwie Bożym. Widział to jednak inaczej niż przywódcy późniejszych kościołów. Ci ostatni sprowadzili rodzaj niewieści do roli kuchty, która miała dbać o ognisko domowe i być posłuszną mężowi a także innym mężczyznom). No, ostatecznie mogła nauczać na szkółce niedzielnej. Ku zaskoczeniu tradycjonalistów Paweł w ostatnim rozdziale Listu do Rzymian wysłał pozdrowienia swoim współpracownikom, wśród których były niewiasty. Na samym początku pozdrawianych pojawiła się Feba – opiekunka (diakonisa) kościoła w Kenchrach (Rz.16,1). Najwyraźniej dobrze sprawowała funkcję liderki. Paweł stwierdził: „Przyjmijcie ją w Panu, w sposób godny świętych. Wspomóżcie ją też, jeśliby czegoś od was potrzebowała, bo i ona była wsparciem dla wielu – również i dla mnie samego” (Rz.16,3). Paweł nie zakończył na tym. Po Febie pojawiła się Pryska i jej mąż Akwila. Myślę, że nie tylko z grzeczności Paweł najpierw wymienił żonę a potem męża. O Prysce i Akwili czytamy w Pismach 4 razy. Pierwszy raz Słowo wspomina Akwilę i Pryskę, ale poźniej Pryska jest wymieniana zawsze przed mężem. Nie robię z tego wielkiej afery, ale wskazuję na fakt, iż kobiety w czasach biblijnych pracowały dla Pana na równi z mężczyznami. Pryska i Akwila nauczali i przygotowywali do służby między innymi późniejszego apostoła Apollosa (Dz.18,24-26). Paweł pozdrawiał również Junię (Rz.16,7). Ta kobieta należała do grona apostołów. Tłumacze Biblii robili wiele, by zaprzeczyć, iż jakaś białogłowa mogłaby zakładać kościoły. Nawet zamienili imię żeńskie Junia na Junias, zakłamując rzeczywistość. Inni z kolei „wyrzucili” Junię z grona przywódców, bo prawdopodobnie oryginał był niezgodny z obowiązującą doktryną. Podsumowując: postawa Pawła pokazuje, że silny przywódca może współpracować zarówno z mężczyznami jak i kobietami. Dla niego nie ma znaczenia płeć (oczywiście są tylko dwie) – wszyscy są bowiem jedno w Chrystusie Jezusie (Gal.3,28). Niezaprzeczalną prawdą jest, że silnym przywódcą w kościele może być zarówno kobieta jak i mężczyzna.
Silny przywódca 11
Komentarze
2 odpowiedzi na „Silny przywódca 11”
-
Kobieta – puch marny! Kobieta – niebianka!
Kobieta – to cacko! To raju mieszkanka!
To wietrzna istota! Serc ludzkich królowa!
To rodu ludzkiego… mniej ważna połowa!Kobieta? A ja wam powiadam zaiste:
Gdy myśli porządnie i serce ma czyste,
Gdy od czczych uniesień i marzeń jest wolna,
Gdy szczerze dla drugich poświęcić się zdolna,
Gdy ziemię swą kocha uczuciem poczciwem,
Gdy myślą od pracy do Boga aż sięga,
Och! Wtedy kobieta jest świętym ogniwem,
Które ziemię z niebem sprzęga.Konstanty Idefons Gałczyński
-
Pięknie powiedziane!
-
Dodaj komentarz