Dwight L. Moody nazwany był przez wielu największym kaznodzieją XIX wieku. Przemawiał do zgromadzenia liczących nawet 30000 ludzi. Na tamte czasy było to niezwykłe osiągnięcie. Co zdecydowało o tak wielkim sukcesie tego męża Bożego? Moody wolał raczej umrzeć, niż żyć życiem nominalnych chrześcijan, którzy nie dali się użyć przez Boga do budowania Jego Królestwa. Według kaznodziei mieli oni biedne, puste życia, które było skoncentrowane na sobie samym. On jednak pragnął być użyteczny, pragnął być naczyniem dla Mistrza, przez które Bóg, Duch Święty może w pełni świecić. Powtarzając, za słowami psalmisty dr Moody nauczył się wypełniać (czynić) Bożą wolę (Ps.143,10). Jakże podobnie wyglądała sprawa z bohaterem biblijnym Mojżeszem. Ten wychowany na dworze egipskim, gdy dorósł odmówił nazywania się synem córki faraona. Wybrał raczej cierpieć uciski z ludem Bożym, niż mieć doczesną rozkosz z grzechu. Uważał zniewagi zanoszone dla Chrystusa za WIĘKSZE BOGACTWO niż skarby Egiptu. Wypatrywał zapłaty od Najwyższego (Hebr.11,24-26). Każdy z nas, podobnie jak dr Moody, czy Mojżesz, musi podjąć decyzję jakie życie będzie prowadził. Ktoś kiedyś powiedział, że gorsze od śmierci jest życie bez celu. Bóg nie tylko nas ożywił z Chrystusem (zbawił), wzbudził (wskrzesił), ale i posadził w okręgach niebieskich w Chrystusie Jezusie. Otrzymaliśmy godność i autorytet większy niż prezydent USA. Jaki był tego cel? Po pierwsze, aby okazać, w czasie kiedy żyjemy, nadzwyczajne bogactwo swojej łaski przez swoją dobroć względem nas w Chrystusie Jezusie (Ef.2,5-7). Po drugie, aby dać przez nas tę łaskę zgubionemu światu. Nie mamy, by mieć, ale mamy, by dać. Uzdrawiajmy chorych, oczyszczajmy trędowatych (jeśli takich spotkamy), wskrzeszajmy umarłych, wypędzajmy demony. Darmo otrzymaliśmy, darmo dawajmy (Mt.10,8). Niech wszyscy wokół nas usłyszą i zobaczą ewangelię w pełni jej mocy. Niech w naszych słowach przejawia się Duch i moc (1Kor.2,4).
Dodaj komentarz